Με την με αριθμό 54/15.12.2015 απόφαση της Τράπεζας της Ελλάδος  μεταξύ των άλλων  νέων δεδομένων , επιχειρείται να καθοριστεί το σημαντικής σημασίας  στοιχείο για τη διάσωση της πρώτης κατοικίας ,  αυτό του προσδιορισμού του ποσού που θα ελάμβαναν οι πιστωτές σε περίπτωση αναγκαστικής εκτέλεσης.

Με την τροποποίηση του άρθρου 9παρ 2 ,όπως αυτό θα ισχύει  από 1.1.2016, ορίζεται ότι  το σχέδιο διευθέτησης οφειλών που θα υποβάλει ο οφειλέτης  στο δικαστήριο  ζητώντας να εξαιρεθεί από την εκποίηση η κύρια κατοικία του   ,θα προβλέπει αφ’ ενός ότι θα καταβάλει το μέγιστο της δυνατότητας αποπληρωμής του αφ’ ετέρου ότι θα καταβάλει ποσό τέτοιο ώστε οι πιστωτές του δε θα βρεθούν ,χωρίς τη συναίνεση τους, σε χειρότερη οικονομική θέση από αυτήν στην οποία θα βρίσκονταν σε περίπτωση αναγκαστικής εκτέλεσης.

Για τον προσδιορισμό αυτού του ποσού , η τράπεζα θα προσκομίζει στο φάκελο του δανειολήπτη που θα εκκρεμεί στο  Δικαστήριο έγγραφη  εκτίμηση της τρέχουσας εμπορικής αξίας του ακινήτου με μνεία του εκτιμώμενου ποσοστού απομείωσης αυτής λόγω της αναγκαστικής εκποίησης του με τον πλειστηριασμό.Ο οφειλέτης αντίστοιχα θα έχει και ο ίδιος τη δυνατότητα να προσκομίσει εκτίμηση από πιστοποιημένο  εκτιμητή της επιλογής του. Και οι δύο εκτιμήσεις θα αξιολογούνται ελεύθερα από το Δικαστήριο το οποίο θα μπορεί , σε περίπτωση σημαντικών αποκλίσεων, να  διατάξει νέα εκτίμηση. Τελικά το κρίσιμο ποσό θα προσδιορίζεται από το Δικαστήριο.

 Με δεδομένη την σημερινή δυσλειτουργία της αγοράς ακινήτων  ,ο προσδιορισμός της εμπορικής αξίας ενός σπιτιού ,και μάλιστα ως στοιχείο άμεσα συνδεδεμένο με την δυνατότητα διάσωσης της πρώτης κατοικίας του οφειλέτη είναι ένα θέμα που δε βοηθά στη δημιουργία ενός συγκεκριμένου και σαφούς πλαισίου για τους δανειολήπτες.

 

 

 

Για να δείτε το σχετικό αρχείο πατήστε εδώ