ΚΙΝΗΣΗ  «ΕΠΙΛΟΓΗ ΠΡΑΞΗΣ  ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ»

ΣΧΟΛΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΗΝ  ΕΚΤΕΛΕΣΗ 1^η προσέγγιση

                                   Γενική εικόνα.

Στα κύρια ζητήματα το σχέδιο νόμου αστοχεί με λίγες ορθές επιμέρους αλλαγές  Ειδικότερα :

    1^ον] Η εισαγωγή του επιτρεπτού των πολλαπλών κατασχέσεων στα κινητά και τα ακίνητα, (ακόμη κι αν επιλυθούν τα εξαιρετικά δυσεπίλυτα  πρακτικά προβλήματα που τίθενται και παραβλέψουμε και την αύξηση του κόστους που συνεπάγεται για τους δανειστές), οδηγεί στη βέβαιη καταστροφή του οφειλέτη καθώς ο πλειστηριασμός της ακίνητης περιουσίας του θα γίνεται πάντοτε και αμέσως, χωρίς να του δίνεται καμιά ευκαιρία να ρυθμίσει τα χρέη του όπως συνέβαινε μέχρι σήμερα, (μιας και είχε να κάνει κάθε φορά με έναν επισπεύδοντα),  και όπως επιβάλλεται να συνεχιστεί λόγω της οικονομικής κρίσης που βιώνουμε, δοθέντος και του ότι η αναγκαιότητα της ρύθμισης των χρεών διαπνέει πλέον τη νομοθεσία .  Αν δε ο λόγος της προτεινόμενης αλλαγής  είναι η αντιμετώπιση των συμπαιγνιών,  το εισηγούμενο μέτρο, που επιπίπτει «επί δικαίους και αδίκους»,  εκτός από ανάλγητο είναι και άστοχο. Υπάρχουν άλλοι απλοί τρόποι λύσης του προβλήματος στους οποίους αναφερόμαστε παρακάτω στην οικεία θέση, χωρίς την  ανατροπή του ισχύοντος καθεστώτος και την αναστάτωση του συστήματος της αναγκαστικής εκτέλεσης.

    2^ον] Περαιτέρω η προτεινόμενη κατάθεση των εκπλειστηριασμάτων στις τράπεζες και όχι στο Τ.Παρ.Δ. δεν είναι ορθή καθώς το  Δημόσιο στερείται παραδοσιακό πόρο του με τον οποίο χρηματοδοτούνται μέχρι σήμερα, μέσω του Ταμείου, οι αυτοδιοικητικοί οργανισμοί, οι αποζημιώσεις λόγω  απαλλοτριώσεων και τα δάνεια 1^ης κατοικίας των υπαλλήλων του, τη στιγμή μάλιστα  που οι ανάγκες του για  ρευστότητα είναι τεράστιες και για την εξασφάλισή της μπαίνει ο ένας φόρος μετά τον άλλον. Είναι προφανές λοιπόν ότι το έλλειμμα που θα δημιουργηθεί, αν περάσει το μέτρο, θα κληθούν να το πληρώσουν με τον ένα ή τον  άλλο τρόπο οι πολίτες. Η μόνη αλλαγή που μπορεί και πρέπει να γίνει στο ισχύον καθεστώς είναι να δίνει το Τ.Παρ.Δ. τόκο στα κατατιθέμενα σε αυτό πλειστηριάσματα, όπως πράττει με τους καταθετικούς λογαριασμούς του.

   3^ον] Τέλος άστοχη είναι η  πρόταση για εκδίκαση των ανακοπών με τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων καθώς και το ανέκκλητο των επ’ αυτών αποφάσεων, καθώς θα επιβαρυνθεί  αδικαιολόγητα ο Άρειος Πάγος, ο οποίος ελέγχει τις ακυρότητες και τις πλημμέλειες της εκτελεστικής διαδικασίας, στον οποίο θα έρχονται πλέον τα παράπονα κατά των αποφάσεων των Μονομελών Πρωτοδικείων και των  Ειρηνοδικείων που θα εκδίδονται κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων σε ελάχιστο χρόνο, με αποτέλεσμα μα είναι αυξημένα και τα λάθη. Και αυτό δεν είναι ορθό.      ______________________________

                                                                                                                                          Ειδικότερα επί των άρθρων. 

Αρ. 924

Λάθος η κατάργηση της 1^ης και 2^ης παραγράφου της διάταξης. Δεν υπάρχει κανένας λόγος γι’ αυτό.

    1] Ορθή η συνεκδίκαση των ανακοπών. Πρέπει μόνον  να γραφεί «με επιμέλεια της γραμματείας» προσδιορίζονται οι ανακοπές για να δικαστούν στην ίδια δικάσιμο. Τριάντα (30) μέρες πριν τη συζήτηση ο πρόσθετος λόγος ανακοπής όσο και η προθεσμία επίδοσης πριν τη δίκη και όχι μόνον οκτώ (8). Ο ανακόπτων, αφού η ανακοπή προσδιορίζεται να συζητηθεί μέσα σε 60 μέρες έχει 30 ημέρες να υποβάλλει τον πρόσθετο λόγο του. Αλλιώς υπάρχει διάκριση σε βάρος  του καθ’ ού  η ανακοπή που δεν  πρέπει να εξαναγκάζεται να προετοιμαστεί για να αντιμετωπίσει τον πρόσθετο λόγο την τελευταία στιγμή. Η βραχεία προθεσμία αντίκειται και στην γενική αρχή ότι η προθεσμία επίδοσης  της ανακοπής  είναι ένας μήνας πριν, σύμφωνα με το αρ.  591 Κ. Πολ.Δ.

    2] Ο περιορισμός του δικαιώματος Έφεσης, μόνο στην  περίπτωση της απαίτησης που στηρίζεται σε συμβολαιογραφικό έγγραφο, είναι άστοχος διότι υπάρχουν κι άλλες περιπτώσεις που δεν έχει προηγηθεί δικαστική κρίση για την εκκαθάριση της απαίτησης όπως:  α) η επίκληση της εξόφληση και η επίκληση της εξόφλησης λόγω συμψηφισμού  με ανταπαίτηση του οφειλέτη. Και στην 1^η και στην 2^η περίπτωση, εισάγεται στη δίκη ανέλεγκτος δικαστικά ισχυρισμός του οφειλέτη και άρα επιβάλλεται το δικαίωμα στην άσκηση των ενδίκων μέσων της ανακοπής ερημοδικίας και της Έφεσης. β) Το ίδιο επιβάλλεται και στις άλλες περιπτώσεις  εκτελεστών  τίτλων, πλην του α εδαφίου της 2^ης παραγράφου του αρ. 904 Κ.Πολ.Δ.  Στην  περίπτωση που εκτελεστός τίτλος είναι η διαταγή πληρωμής, αν δεν προηγήθηκε ανακοπή κατά αυτής σύμφωνα με το αρ. 632 Κ.Πολ.Δ., αλλά προτιμήθηκε η άσκηση της ανακοπής του 933,  η απαίτηση δεν έχει ελεγχθεί δικαστικά.  γ) Ο περιορισμός του δικαιώματος Έφεσης θα επιβαρύνει τον Άρειο Πάγο καθώς όλες οι πλημμέλειες της εκτελεστικής διαδικασίας ελέγχονται αναιρετικά και εφόσον δεν θα μεσολαβεί το Εφετείο οι διάδικοι θα προσφεύγουν στον Άρειο Πάγο για τον έλεγχο των λαθών των αποφάσεων των Μονομελών Πρωτοδικείων, τα οποία λόγω του εκ του νόμου περιορισμού του χρόνου έκδοσής τους αναμενόμενο είναι να αυξηθούν.

    3] Στην παρ. 2 προβλέπεται ότι η συζήτηση της ανακοπής γίνεται με την διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων ( 686 επ. ). Η υπαγωγή στην εν λόγω διαδικασία δεν είναι ορθή, διότι δεν νοείται, σε δίκη που μπορεί να προβληθεί ουσιαστική ένσταση, όπως αυτή της εξόφλησης λόγω συμψηφισμού, να κρίνεται με πιθανολόγηση η ύπαρξη ή όχι της έννομης σχέσης που αποτελεί τη βάση της απαίτησης που τάσσεται σε συμψηφισμό κι εκ της κρίσεως αυτής να παράγεται δεδικασμένο.

    4] Στην παρ. 5 που αναφέρεται στην απόδειξη των ισχυρισμών που αφορούν την απαίτηση, πρέπει να συμπληρωθεί στα  έγγραφα και η δικαστική  ομολογία, διότι δίνεται η εντύπωση ότι εξαιρείται το εν λόγω αποδεικτικό μέσο.

    5] Αδικαιολόγητη η κατάργηση της επίδοσης της ανακοπής στον πληρεξούσιο δικηγόρο που υπέγραψε την επιταγή σύμφωνα με το αρ. 924 ή παρέσχε την εντολή εκτέλεσης. Δεν μπορεί ο οφειλέτης να ψάχνει να βρει την κατοικία – έδρα του επισπεύδοντα για να ασκήσει έγκυρα  την ανακοπή του.

          _________________________________________________

Αρ. 934

Παρ. 1^α  . Η προθεσμία ασκήσεως της ανακοπής πρέπει να  εκκινεί από την επομένη της επίδοσης της έκθεσης κατάσχεσης στον οφειλέτη.

Ορθή η σύμπτυξη των παλιών εδαφίων  α και β. Συντομεύει αντικειμενικά την έκδοση απόφασης  επί της ανακοπής.  Λάθος ο περιορισμός της προθεσμίας ανακοπής για την εγκυρότητα της τελευταίας πράξης στα ακίνητα. Οι υποθέσεις είναι σοβαρές και τα δικηγορικά γραφεία χρειάζονται χρόνο για να αντιδράσουν. Πρέπει να παραμείνει  90 μέρες η προθεσμία.

Αρ. 937 παρ. 3

Καταργείται η εφαρμογή του αρ. 643 που παρέπεμπε στα άρθρα  649 και 650. Το πρώτο προέβλεπε τη διαδικασία της συζήτησης (αποδεικτικά μέσα μέχρι το τέλος αυτής και τη μη υποχρεωτικότητα προτάσεων) και το δεύτερο την αποδεικτική διαδικασία. Η  προτεινόμενη  διαδικασία είναι, σύμφωνα με το σχέδιο  του  αρ. 933 παρ. 2, η των ασφαλιστικών μέτρων.   Ωστόσο η υπαγωγή στην εν λόγω διαδικασία είναι εσφαλμένη για τους λόγους που προαναφέρθηκαν και πρέπει η διάταξη να παραμείνει ως έχει.

Αρ. 938 παρ. 1

Αδικαιολόγητη η κατάργηση της επίδοσης της αίτησης αναστολής στον πληρεξούσιο δικηγόρο που υπέγραψε την επιταγήσύμφωνα με το αρ. 924 ή παρέσχε την εντολή εκτέλεσης. Δεν μπορεί ο οφειλέτης να ψάχνει να βρει την κατοικία – έδρα του επισπεύδοντα για να ασκήσει έγκυρα  την αίτηση αναστολής.

          Αρ. 954 παρ 1

Το άρθρο θέτει ως προϋπόθεση της κατάσχεσης την αφαίρεση των κινητών από το δικαστικό επιμελητή και τη σύνταξη σχετικής έκθεσης. Σύμφωνα δε με το άρθρο 956 παρ. 1, ο δικαστικός επιμελητής παραδίδει τα κατασχεμένα πράγματα για φύλαξη σε μεσεγγυούχο, ο οποίος μπορεί να είναι και ο καθ’ ού ή εκτέλεση αλλά και ο επισπεύδων αν υπάρχει μεταξύ τους συμφωνία. Με αυτά τα δεδομένα είναι αδύνατη άλλη κατάσχεση εκτός από την πρώτη από άλλον δανειστή, αφού δεν μπορεί να υπάρξει άλλη αφαίρεση των κινητών εκτός από αυτή που έγινε κατ’ εντολή του 1^ου κατασχόντα. Η μεγάλη διάρκεια της μεσεγγύησης, (οκτώ (8) και σε περίπτωση αναβολής + πέντε (5) μήνες), αποτελούν σοβαρό αντικίνητρο για αποδοχή της ιδιότητας του μεσεγγυούχου από τρίτα, σε σχέση με την εκτέλεση πρόσωπα, και θα υπάρξει πρόβλημα στn εξεύρεση διορισμό μεσεγγυούχων.

Αρ. 954 παρ. 2 εδ. ε

 Σφάλμα ο εκπλειστηριασμός των κινητών οκτώ (8) μήνες  μετά την ημέρα της κατάσχεσης. Δεν διακρίνεται η αναγκαιότητα που επιβάλλει τέτοια καθυστέρηση. Πρέπει να διατηρηθεί η παλιά προθεσμία  του αρ. 959 παρ  4, ήτοι 15 ημέρες μετά και όχι πέραν του τριμήνου. Ο καθ’ ού μπορεί να  αιτηθεί την αναστολή της εκτέλεσης. Τα προβλήματα που θα δημιουργηθούν αν υιοθετηθεί η διάταξη είναι:  α) απαξίωση των κινητών που αφορούν εποχικά είδη, αυτοκίνητα, Η/Υ κ.λ.π. και άρα μείωση των αξιών τους αλλά και αντικίνητρο για τους υποψήφιους πλειοδότες,           β) μεγάλα έξοδα φύλαξης σε περίπτωση αφαίρεσης που θα προκαταβάλλονται από τον επισπεύδοντα και όταν θα πρόκειται για την επίσπευση της διαδικασίας της εκτέλεσης για μικρές απαιτήσεις θα την καθιστούν ασύμφορη,  γ) αδυναμία εξεύρεσης μεσεγγυούχου σε περίπτωση αφαίρεσης λόγω της μεγάλης διάρκειας της ευθύνη του               δ) αδικαιολόγητη τοκοφορία της απαίτησης για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα και ε) σε περίπτωση αφαίρεσης ο οφειλέτης θα στερείται τα κινητά του για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς να γίνεται ο πλειστηριασμός και άρα και τα μέσα βιοπορισμού του αν πρόκειται  για το μηχανολογικό εξοπλισμό της επιχείρησής του.

Σε κάθε περίπτωση, αν παραμείνει η προθεσμία, πρέπει να γίνει εντός  οκτώ μηνών, κατ’ επιλογή του επισπεύδοντα και όχι λιγότερο από 15 ημέρες από την  επιβολή της κατάσχεσης. 

Αρ. 955 .

 Στην παρ. 1  πρέπει να διατηρηθεί η προθεσμία των 8 ημερών  για την επίδοση  της έκθ. κατάσχεσης στον καθ’ ού που δεν κατοικεί στην περιφέρεια του Δήμου που έγινε η κατάσχεση. Δημιουργείται πρόβλημα στους δικαστικούς επιμελητές με την προτεινόμενη τριήμερη προθεσμία, οι οποίοι πιέζονται υπερβολικά να διενεργήσουν σε ελάχιστο χρόνο επίδοση σε χώρο εκτός της εποπτείας τους με αποτέλεσμα να απειλείται αδικαιολόγητα η εγκυρότητα της κατάσχεσης. [Θα υπάρχει σίγουρα πρόβλημα στις επιδώσεις στη νησιωτική Ελλάδα]. Ο περιορισμός της προθεσμίας δεν ωφελεί τη διαδικασία με κανένα τρόπο. Η περίπτωση εντός του 8ημέρου, ο πληροφορηθείς ατύπως την κατάσχεση ( απών κατ’ αυτήν)  οφειλέτης να μεταβιβάσει  συμπαικτικά ή πραγματικά   τα κατασχεμένα κινητά, αντιμετωπίζεται με την εξάρτηση της απαγόρευσης διάθεσης του αρ. 958 από την επίδοση της κατασχετήριας έκθεσης στον Ειρηνοδίκη η οποία πρέπει να γίνεται το αργότερο εντός τριημέρου. Με την επίδοση αυτή η κατάσχεση των κινητών και η συνεπαγόμενη απαγόρευση διάθεσης θα εξαρτάται από βέβαιη χρονολογία.

Άρα το 3^ο εδάφιο του 955 πρέπει να εισάγεται με τη φράση « Εντός τριών εργασίμων ημερών η έκθεση επιδίδεται …» .

Στην παρ. 2 πρέπει να παραμείνει η 10 ήμερη προθεσμία  για την κατάθεση των εγγράφων στον υπάλληλο του πλειστηριασμού. Είναι ελάχιστος ο χρόνο των 5 ημερών και εισάγεται αδικαιολόγητα παράγοντας ακυρότητας, χωρίς να ωφελείται η διαδικασία.

Στην παρ. 2 εδάφιο 1 πρέπει να αντικατασταθεί η φράση «συντάσσοντας έκθεση» με τη φράση, «ο αρμόδιος υπάλληλος του πλειστηριασμού συντάσσει σχετική έκθεση».

Πρέπει τέλος να διευκρινιστεί ότι οι προθεσμίες εκκινούν από την ολοκλήρωση της κατάσχεσης δεδομένου ότι σε πολλές περιπτώσεις η κατάσχεση διαρκεί περισσότερο από μία ημέρα

Λάθος η διάσπαση της αρχής της μιας κατάσχεσης και στα κινητά και στα ακίνητα. [ Στα ακίνητα προτείνεται με  την τροποποίηση του.αρ. 997 παρ. 5].  Και τούτο διότι:   —- α) Επί περισσότερων χρεών του οφειλέτη θα γίνεται αμέσως ο πλειστηριασμός των ακινήτων του οφειλέτη  και δεν θα έχει αυτός τη δυνατότητα να τα ρυθμίσει όπως συνέβαινε μέχρι σήμερα με συναινετικές αναβολές έναντι μερικής καταβολής της απαίτησης του επισπεύδοντα. Είναι παράλογο το καθεστώς αυτό  να ανατραπεί τώρα στην καρδιά της κρίσης, που στη θέση του οφειλέτη μπορεί να βρεθεί ο καθένας, λόγω της δραματικής αλλαγής των οικονομικών συνθηκών.  [Οι περισσότεροι των νυν οφειλετών χρεώθηκαν πριν από αυτήν υπολογίζοντας ότι μπορούν να ανταπεξέλθουν με βάση τα συνήθη μέχρι τότε  εισοδήματά τους]. Η λογική δε της ρύθμισης των χρεών διαπνέει πλέον ολόκληρη τη νομοθεσία και η συγκεκριμένη διάταξη βρίσκεται στον αντίποδα.  Συνεπώς, για όσο χρόνο διαρκεί η κρίση η ρύθμιση των χρεών είναι επιβεβλημένη και η μη ρύθμιση με πλειστηριασμούς «εδώ και τώρα» (άλλως Fast Track) εξυπηρετεί  σκοπούς που εκφεύγουν από τον κοινωνικό ρόλο της διαδικασίας της αναγκαστικής εκτέλεσης.       

—– β) Θα γίνονται  αδικαιολόγητα έξοδα από πολλούς δανειστές οι οποίοι δεν τα παίρνουν πίσω και για αυτόν τον λόγο ο ανταγωνισμός για το ποιος πλειστηριασμός θα γίνει θα είναι πραγματικά αδυσώπητος, με την έννοια ότι δεν θα αφήνει περιθώριο για κανενός είδους επιεική συμπεριφορά του επισπεύδοντα έναντι του οφειλέτη. Επιπλέον επιβαρύνεται οικονομικά και ο οφειλέτης αφού κάθε ξεχωριστή κατάσχεση θα παράγει και ξεχωριστή ανακοπή (εντός 45 ημερών από αυτήν με τη νέα διάταξη του αρ. 934 ), ο οποίος ωστόσο ευρισκόμενος  σε αντικειμενική οικονομική αδυναμία, δεν θα μπορεί να υπερασπιστεί τα συμφέροντά του.

—– γ) Αφαιρείται  η δυνατότητα από τον επιμελή εγχειρόγραφο που θα κινηθεί πρώτος, να εισπράξει, επισπεύδοντας ο ίδιος την διαδικασία της αναγκαστικής εκτέλεσης.

Εκτός των παραπάνω η προτεινόμενη διάταξη θα δημιουργήσει αξεπέραστα πρακτικά προβλήματα, καθώς είναι δυνατόν να συμπίπτουν πολλοί πλειστηριασμοί των ίδιων ακινήτων και κινητών την ίδια ημέρα που θα διενεργούνται από διαφορετικούς υπάλληλους του πλειστηριασμού.  Είναι προφανές : α) ότι κάθε επόμενος κατασχών, αν δεν μπορεί να βάλλει το δικό του πλειστηριασμό νωρίτερα από τον προηγούμενο θα τον βάζει την ίδια μέρα και β)  ότι στην περίπτωση των  κινητών, (για την εκτίμηση της αξίας των οποίων δεν υπάρχει αντικειμενικός προσδιορισμός),   μετά την πρώτη κατάσχεση οι άλλοι δανειστές θα κατάσχουν με μικρότερες τιμές εκτίμησης και 1ης προσφοράς και ο πρώτος ορισθείς πλειστηριασμός δεν θα γίνεται με αποτέλεσμα  ο πρώτος κατασχών να  κάνει αδικαιολόγητα έξοδα. Λόγω του ενδεχόμενου αυτού θα δημιουργείται κάθε φορά  «διαγωνισμός»  μεταξύ των δικαστικών επιμελητών που ενεργούν επάλληλες εκτελεστικές διαδικασίες,  ποιος θα βάλλει τη μικρότερη τιμή εκτίμησης και 1^ης προσφοράς, ώστε να γίνει ο δικός του πλειστηριασμός, με αποτέλεσμα τα κινητά να απαξιώνονται εντελώς.

Αλλά αν ο λόγος της προτεινόμενης διάσπασης της αρχής της μίας κατάσχεσης είναι η άρση των συμπαιγνιών, είναι προφανές ότι οι πολλαπλές κατασχέσεις δεν είναι το δόκιμο μέσο, καθώς επιβάλλεται αδιάκριτα «επί δικαίους και αδίκους».  Oι συμπαιγνίες εξαλείφονται  με απλό τρόπο που δεν ανατρέπει το ισχύον καθεστώς, το οποίο μπορεί να βελτιωθεί :

—– 1^ον]  Με την επέκταση του δικαιώματος υποκατάστασης του αρ. 979 παρ. 4 Κ.Πολ.Δ., η οποία πρέπει να καταστεί αυτοδίκαιη, στην περίπτωση δύο συναινετικών αναβολών, σε οποιονδήποτε δανειστή διαθέτει εκτελεστό τίτλο κι έχει επιδώσει επιταγή, ο οποίος θα δηλώσει  στον υπάλληλο του πλειστηριασμού, εντός πέντε (5)  ημερών από την ματαίωση του πλειστηριασμού που ορίστηκε μετά από τη δεύτερη συναινετική αναβολή,  ότι επιθυμεί να τον επισπεύσει.

—– 2^ον] Με την απόδοση της πρωτοπραξίας από το δικαστήριο της εκτέλεσης, αν υπάρχουν περισσότεροι δικαιούχοι υποκατάστασης που προβαίνουν στη σχετική δήλωση, σε αυτόν που διαθέτει τον παλαιότερο εκτελεστό τίτλο. Αν όμως μεταξύ των απαιτήσεων των δανειστών αυτών υπάρχουν και προερχόμενες από συμβάσεις αυτοί προτιμώνται μόνον: α) σε περίπτωση  δανείου ή  αναγνώρισης χρέους, αν αποδεικνύονται από έγγραφα βέβαιης χρονολογίας, τόσο οι συμβάσεις όσο και η  μετακίνηση των χρημάτων που αποτελεί τη βάση της αναγγελλόμενης απαίτησης και β) σε περίπτωση εμπορικών συμβάσεων, αν η συναλλαγή προκύπτει από νόμιμα διασταυρούμενο στοιχείο και ιδίως από τις λογιστικές εγγραφές των εμπορικών βιβλίων και τα  επίσημα παραστατικά πληρωμών. Την ύπαρξη των προϋποθέσεων ελέγχει το αρμόδιο για την εκτέλεση Δικαστήριο, που δικάζει κατά τη διαδικασία των αρ. 686 επ., μετά από σχετική αίτηση όποιου έχει έννομο συμφέρον, η οποία απευθύνεται υποχρεωτικά εναντίον όσων δήλωσαν ότι επιθυμούν την επίσπευση του πλειστηριασμού. Το δικαστήριο απονέμει μεταξύ αυτών την πρωτοπραξία και σε περίπτωση που διαπιστωθεί συμπαιγνία οποτεδήποτε, λόγω ύπαρξης εικονικής απαίτησης το δικαστήριο επιβάλλει χρηματική ποινή τόσο στον οφειλέτη όσο και στον εικονικώς επισπεύδοντα που μπορεί να φτάσει το σύνολο της εικονικής απαίτησης.

               ________________________________________________

Αρ. 960

Λάθος η κατάργηση της περίληψης κατασχετήριας έκθεσης στα κινητά. Πρέπει να παραμείνει καθώς σε περίπτωση αναβολής του πλειστηριασμού, συνεπεία συμφωνίας ή δικαστικής απόφασης, επιβάλλεται να γνωστοποιηθεί και με επίδοση  το γεγονός της αναβολής και ο λόγος αυτής στον οφειλέτη τον επισπεύδοντα στους ενεχυρού-χους δανειστές, στους δικαιούχους εμπράγματων ασφαλειών, καθώς επίσης και στα τελωνεία την εφορία και το ΙΚΑ, ( αρ. 54 Ν.Δ. 356/1974 ΚΕΔΕ),  σε όλους δηλαδή που, επί ποινή ακυρότητας του πλειστηριασμού, έπρεπε να λαμβάνουν γνώση με βάση τα μέχρι σήμερα ισχύοντα. Αλλιώς υπάρχει κίνδυνος να μην αντιλαμβάνονται την αναβολή. Περαιτέρω είναι αντιφατικό από τη μια να καταργείται η περίληψη κατασχετήριας έκθεσης στα κινητά και από την άλλη  να διατηρείται  η υποχρέωση κοινοποίησης αυτής σύμφωνα με το αρ. 54 ΚΕΔΕ.

Αρ. 963

Να παραμείνει η κήρυξη. Ας την κάνει ο υπάλληλος του πλειστηριασμού αν το πρόβλημα είναι τα κηρύκεια που είναι ελάχιστα 30 € περίπου .

Αρ. 965 παρ 3

Πρέπει να συμπληρωθεί ότι η καταβολή του πλειστηριάσματος θα μπορεί να  γίνεται εκτός από  μετρητά  και με τραπεζική επιταγή.

Αρ. 965 παρ. 4

Εισάγεται αδικαιολόγητα διάταξη υπέρ των συμφερόντων των Τραπεζών, καθώς όλα τα χρήματα που τηρούνται σήμερα στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων από πλειστηριάσματα μέχρι το αμετάκλητο του πίνακα και τη διανομή του πλειστηριάσματος,                             περιέρχονται σε αυτές. Το μέτρο θα προκαλέσει προφανή βλάβη στα συμφέροντα του δημοσίου, λόγω στέρησης του συγκεκριμένου πόρου και της προερχόμενης από αυτόν ρευστότητας, η οποία θα επηρεάσει την πολιτική  του ταμείου για την  επίτευξη των κύριων σκοπών του που είναι: α) οι δανειοδοτήσεις των οργανισμών τοπικής και νομαρχιακής αυτοδιοίκησης, β) η  χορήγηση δανείων για την απόκτηση 1^ης κατοικίας σε υπαλλήλους του δημοσίου και γ) η πληρωμή των αποζημιώσεων λόγω απαλλοτρίωσης.

Περαιτέρω θα δημιουργήσει  σοβαρά προβλήματα καθώς η επιλογή του πιστωτικού ιδρύματος θα υπόκειται πλέον στους συμβολαιογράφους οι οποίοι: α) θα δέχονται πιέσεις κι ενδεχομένως ανταλλάγματα διαπραγματευόμενοι αναγκαστικά τα επιτόκια επί πλειστηριασμών που έχουν αποδώσει μεγάλα ποσά ως εκπλειστηρίασμα και β) θα έρχονται, στις περιπτώσεις αυτές, σε δύσκολη θέση διότι θα αναγκάζονται να απολογούνται γιατί προτίμησαν τη μία και όχι την άλλη τράπεζα.

Τέλος: α) με δεδομένο ότι οι τράπεζες είναι συχνότατα μεταξύ των αναγγελθέντων δανειστών θα δημιουργείται κίνητρο στις νομικές τους υπηρεσίες για συνολική ανακοπή των πινάκων κατάταξης, ώστε τα εκπλειστηριάσματα να παραμένουν στα ταμεία τους για μεγάλα χρονικά διαστήματα μέχρι την τελεσιδικία, β) σε περίπτωση καταρρεύσεως για οποιοδήποτε λόγο των τραπεζικών ιδρυμάτων, ή «κουρέματος» των καταθέσεων όπως έχουμε δει να συμβαίνει στις Κυπριακές Τράπεζες, τα εκπλειστηριάσματα θα απομειώνονται με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το σύστημα της αναγκαστικής εκτέλεσης και γ) όσον αφορά το επιχείρημα της τοκοδοσίας αν τα χρήματα περιέλθουν στις τράπεζες,  με αλλαγή της νομοθεσίας μπορεί και το Τ.Π.Δ.  να δίδει τόκο για τις καταθέσεις των πλειστηριασμάτων, όπως ακριβώς πράττει με τους λογαριασμούς ταμιευτηρίου του.            ______________________________________________

Αρ. 972

Η αναγγελία 15 μέρες μετά τον πλειστηριασμό. Δεν υπάρχει λόγος μείωσης της προθεσμίας.

Αρ. 973

Το πότε θα διενεργηθεί νέος πλειστηριασμός αν ματαιώθηκε δεν είναι δουλειά του νόμου αλλά του επισπεύδοντα. Δεν χρειάζεται προθεσμία και γι’ αυτό δεν υπήρχε μέχρι τώρα καθώς ισχύει η γενική διάταξη του αρ. 959 παρ. 4. Όπως δεν είναι δουλειά του συμβολαιογράφου να αναρτά τη γνωστοποίηση της δήλωσης συνέχισης  για τη νέα ημέρα του πλειστηριασμού  Αυτή είναι δουλειά του δικαστικού επιμελητή, ο οποίος πρέπει να έχει την ευθύνη της ανάρτησης  και να λαμβάνει και σχετική εκτύπωση κατά τον χρόνο διενέργειάς της.

Η τριήμερη προθεσμία επίδοσης στον αρχικό επισπεύδοντα  της δήλωσης συνέχισης δεν έχει λόγο. Αν πάντως πρέπει να τεθεί  προθεσμία αυτή δεν μπορεί να είναι μικρότερη των 8 εργασίμων ημερών, αλλιώς λόγω της μικρής προθεσμίας διακυβεύεται    αδικαιολόγητα το κύρος της δήλωσης συνέχισης.

Στην παρ. 4 πρέπει να μπει ότι υποκατάσταση χωρεί και στην περίπτωση 2^ης συναινετικής αναβολής.  Επίσης πρέπει να προβλεφθεί η έκδοση από τον δικαστικό επιμελητή περίληψης δήλωσης συνέχισης, (για τους λόγους που προαναφέρθηκαν ότι επιβάλλουν την έκδοση περίληψης), όπως ακριβώς συνέβαινε μέχρι σήμερα.

Αρ. 975

Η είσπραξη του Φ.Π.Α. πρέπει να κατατάσσεται μαζί με τις άλλες απαιτήσεις του Δημοσίου. Το υπερπρονόμιο που θεσπίστηκε με το αρ. 33 παρ. 2  του Ν 4141/2013 πρέπει να καταργηθεί, καθώς δεν είναι λογικό ούτε και συνταγματικά επιτρεπτό, ο συγκεκριμένος φόρος να αντιμετωπίζεται διαφορετικά από τους άλλους φόρους, σε βάρος των συμφερόντων των ιδιωτών.

Το σύστημα της παρ. 3 με το οποίο επιχειρείται η απόδοση κάποιου τμήματος του εκπλειστηριάσματος στους δανειστές που δεν διαθέτουν προνομιούχες απαιτήσεις είναι πολύπλοκο και δύσχρηστο και θα γίνονται λάθη στους υπολογισμούς με αποτέλεσμα να  δημιουργούνται  αδικαιολόγητα δίκες. Προτείνουμε το εξής απλό. Από το εκπλειστηρίασμα που απομένει μετά την αφαίρεση των εξόδων αφαιρείται το 15% το οποίο διατίθεται για την πληρωμή των δανειστών προνομιούχων και μη που δεν κατατάσσονται λόγω ανεπάρκειας του εκπλειστηριάσματος. Στην είσπραξη του ποσού αυτού συμμετέχουν όλοι αυτοί ανάλογα με το ύψος της αναγγελθείσας απαίτησής τους. Στην  περίπτωση δε που κάποιος από τους προνομιούχους κατατάσσεται με βάση το προνόμιό του,  για οποιονδήποτε λόγο, σε ποσό μικρότερα από αυτό που θα ελάμβανε αν συμμετείχε στη διανομή του 15 %, η διαφορά αφαιρείται από το ποσοστό αυτό και του αποδίδεται και το υπόλοιπο διανέμεται στους λοιπούς που δεν κατατάσσονται, προνομιούχους και μη.

Αρ. 983

H επίδοση του κατασχετηρίου πρέπει να γίνεται σε οποιοδήποτε υποκατάστημα Τράπεζας όπως στο παρελθόν. Ο δανειστής δεν γνωρίζει σε ποιο κατάστημα τηρείται ο λογαριασμός  του οφειλέτη του και οι τράπεζες διαθέτουν ενοποιημένα πληροφορικά συστήματα με αποτέλεσμα να  είναι δυνατή η άμεση ενημέρωση της αρμόδιας  υπηρεσίας τους.

Αρ. 995

Εντός 8 ημερών η προθεσμία για την επίδοση της κατασχετήριας έκθεσης, όπως μέχρι σήμερα. Εντός 15 ημερών η κατάθεση των εγγράφων στο συμβολαιογράφο, όπως μέχρι σήμερα.  Δεν εξυπηρετεί καμία αναγκαιότητα η ελαχιστοποίηση των προθεσμιών.

Η ανάρτηση της κατασχετήριας έκθεσης στην ιστοσελίδα δημοσιεύσεων του Δελτίου Δικαστικών Δημοσιεύσεων του τομέα ασφάλισης νομικών του ΕΤΑΑ πρέπει να αποτελεί μέριμνα  του δικαστικού επιμελητή και όχι του συμβολαιογράφου Δεν διευκρινίζεται ο τρόπος ανάρτησης. Προτιμότερο ωστόσο είναι ο δικαστικός επιμελητής να επιδίδει την περίληψη κατασχετήριας έκθεσης για το νέο πλειστηριασμό στο  Δ.Δ.Δ και η ανάρτηση να γίνεται με ευθύνη ης υπηρεσίας του.

Η ανάρτηση έως 15 ημέρες από την κατάσχεση και όχι την 15^η ημέρα. Η ημέρα αυτήν μπορεί να είναι εξαιρετέα.

Αρ. 997

Όχι στις πολλαπλές κατασχέσεις για τους προαναφερθέντες λόγους.

Αρ. 1000

 Η προθεσμία πρέπει να παραμείνει στις 5 εργάσιμες ημέρες πριν. Είναι παρόμοια δίκη  με αυτήν της διόρθωσης του αρ. 954 παρ. 4  Κ.Πολ.Δ.    όπου η προθεσμία παραμένει στις 5 εργάσιμες πριν. Δεν υπάρχει λόγος διαφοροποίησης και θα δημιουργείται αδικαιολόγητα σύγχυση στους δικηγόρους. Η απόφαση επί της αναστολής του 1000 πρέπει να εκδίδεται μέχρι τις 12 το μεσημέρι της Τετάρτης στην οποία έχει οριστεί για να γίνει ο πλειστηριασμός. Δεν υπάρχει λόγος να πιέζονται οι Δικαστές να την εκδώσουν την  Δευτέρα όπως ισχύει σήμερα . Το ίδιο πρέπει να ισχύσει και στην περίπτωση της απόφασης επί της ανακοπής του αρ. 954 παρ. 4, όπου σήμερα προβλέπεται να εκδίδεται κατά το δυνατόν μέχρι τις 12 το μεσημέρι της προηγούμενης του πλειστηριασμού ημέρας.

Εσφαλμένα τίθενται στο συγκεκριμένο άρθρο τα  δύο (2) τελευταία εδάφια περί τμηματικής πώλησης ακινήτου . Είναι αντιφατική τέτοια διάταξη με το πνεύμα του 1000 που αφορά αναστολή εκτέλεσης. Τα δύο εδάφια μπορούν να προστεθούν  στο 966 που ρυθμίζει τη μείωση του τιμήματος και την ελεύθερη εκποίηση.

Αρ. 1009

Η προτεινόμενη τροποποίηση για αποβολή του μισθωτή είναι εντελώς εσφαλμένη. Δίνει το δικαίωμα στον υπερθεματιστή να διαρρήξει εμπορική μίσθωση, κατά παράβαση της γενικής αρχής ότι μεταβολή στο πρόσωπο του εκμισθωτή δεν λύει τη μισθωτική σύμβαση εφόσον αυτή προκύπτει από έγγραφο βέβαιης χρονολογίας ( αρ. 614 Α.Κ.) και ο νέος κτήτορας του μισθίου υπεισέρχεται στα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις της μίσθωσης. Επιπλέον αντίκειται και στη διάταξη του αρ. 1005 παρ. 2 από την οποία προκύπτει ότι η περίληψη κατακυρωτικής έκθεσης είναι τίτλος εκτελεστός για την αποβολή του καθ’ ού η εκτέλεση   και των διαδόχων του και σε περίπτωση διαδοχής δυνάμει ενοχικής σχέσης (και άρα και μίσθωσης) εφόσον η διαδοχή επέλθει μετά την εγγραφή της κατάσχεσης στο βιβλίο κατασχέσεων. Αν ο λόγος της διάταξης είναι να αντιμετωπιστούν οι συμπαιγνίες υπάρχει άλλος  τρόπος αντιμετώπισης και όχι η συλλήβδην  «επί δικαίους και αδίκους» ακύρωση επαγγελματικών μισθώσεων που οδηγεί στην οικονομική καταστροφή των πράγματι μισθωτών.

Αρ. 1007

Το εν λόγω άρθρο δεν αλλάζει. Πρέπει όμως  να συμπληρωθεί ότι με ποινή απαραδέκτου, το δικόγραφο για την επιδίκαση της απαίτησης που κατατάχθηκε τυχαία κατατίθεται εντός 30 ημερών από την επίδοση της πρόσκλησης αναγγελθέντων δανειστών και η εκδίκαση της σχετικής υπόθεσης προσδιορίζεται κατά προτίμηση. Έτσι θα τακτοποιείται η εκκρεμότητα στον συντομότερο  χρόνο.

_________________________________________________________

Οι Δικηγόροι

                                      Αντώνης Μπιλίσης  Χρίστος Αθανασίου

                                               Μαρούσα Πρωτοπαπαδάκη.

                                               ΚΙΝΗΣΗ «ΕΠΙΛΟΓΗ ΠΡΑΞΗΣ

                              ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ