Με τον Α.Ν. 86/1967 περί ποινικοποίησης της μη καταβολής των ασφαλιστικών εισφορών και συγκεκριμένα με το άρθρο 1&1,2 αυτού  προβλέφθηκε ότι όποιος δεν καταβάλει  προς τον αρμόδιο Οργανισμό Κοινωνικής Ασφαλίσεως τις εργοδοτικές εισφορές που τον βαρύνουν, ασχέτως ποσού, εντός μηνός από τότε που αυτές κατέστησαν απαιτητές, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον 3 μηνών και χρηματική ποινή τουλάχιστον 10.000 δραχμών. Ομοίως όποιος παρακρατά τις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων επί σκοπώ αποδόσεως και εν τούτοις δεν τις αποδίδει εντός της ίδιας προθεσμίας τιμωρείται για υπεξαίρεση με φυλάκιση τουλάχιστον 6 μηνών και με χρηματική ποινή τουλάχιστον 10.000 δραχμών.

 Με το άρθρο 33 Ν.3346/2005 προβλέφθηκε ότι για την εφαρμογή των παραγράφων 1 και 2 του άρθρου 1 του Α.Ν. 86/1967 απαιτείται το ποσό των ασφαλιστικών εισφορών που βαρύνουν τον υπόχρεο (εργοδοτικών), καθώς και των παρακρατούμενων ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων να υπερβαίνει συνολικώς τα  δύο χιλιάδες (2.000) €.

Στη συνέχεια με το άρθρο 4 της ΠΝΠ 16/9/2009  η οποία κυρώθηκε με το άρ-θρο πρώτο και τροποποιήθηκε με το άρθρο δεύτερο του Ν. 3814/12.1.2010  ορίστηκε ότι για την εφαρμογή των παραγράφων 1 και 2 του άρθρου 1 του Α.Ν. 86/1967 απαι-τείται το ποσό των ασφαλιστικών εισφορών, που βαρύνουν τον υπόχρεο  (εργοδοτι-κών) καθώς και των παρακρατουμένων ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων, να υπερβαίνει συνολικώς τα πέντε χιλιάδες (5.000) €.

Ακολούθως , με  το άρθρο 30 Ν.3904/ 23.12.2010 που ισχύει και μέχρι σήμερα ορίστηκε ότι  για την εφαρμογή των παραγράφων 1 και 2 του άρθρου 1 του Α.Ν. 86/1967 απαιτείται το ποσό των ασφαλιστικών εισφορών, που βαρύνουν τον υπόχρεο (εργοδοτικών), να υπερβαίνει το ποσό των είκοσι χιλιάδων (20.000) € το δε το ποσό των ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων που παρακρατούνται να υπερβαίνει το ποσό των δέκα χιλιάδων (10.000) €.

Από τα παραπάνω προκύπτει ότι αυτό που διαφοροποιούνταν στο παρελθόν ήταν αποκλειστικά και μόνο το ύψος του ποσού που ανά διαστήματα θεωρούνταν το όριο ανοχής σχετικά με την καταβολή των ασφαλιστικών εισφορών, όριο που εφ’ όσον υπερβαίνονταν κινητοποιούσε την ποινική δίωξη. Ωστόσο, με το Ν. 4038/2012 (Μεσοπρόθεσμο) και συγκεκριμένα με το άρθρο 22 αυτού, προβλέπεται για πρώτη φορά ότι, για όσους οφείλουν ασφαλιστικές εισφορές άνω των 150.000 €, το ιδιώνυμο αδίκημα  της μη καταβολής των ασφαλιστικών εισφορών είναι πλέον διαρκές  και άρα συνεχές  αυτόφωρο.

Άρθρο 22

1. Στο τέλος του άρθρου 1 του Α.Ν. 86/1967 (Α`136) προστίθεται παράγραφος 6 ως εξής:

«6. Χρόνος τέλεσης του αδικήματος των παραγράφων 1 και 2 για όσους οφείλουν ασφαλιστικές εισφορές άνω των 150.000 ευρώ είναι το χρονικό διάστημα από την παρέλευση του μηνός από τότε που οι ασφαλιστικές εισφορές κατέστησαν απαιτητές μέχρι τη συμπλήρωση χρόνου αντίστοιχου με το 1/3 της κατά περίπτωση προβλεπόμενης προθεσμίας παραγραφής.

Η ποινική δίωξη ασκείται ύστερα από την υποβολή μηνυτήριας αναφοράς προς τον Εισαγγελέα Πρωτοδικών της έδρας του οφειλέτη, που συνοδεύεται υποχρεωτικά από πίνακα των οφειλόμενων ασφαλιστικών εισφορών, συμπεριλαμβανομένων των πάσης φύσεως πρόσθετων τελών ή προσαυξήσεων.

Η πράξη μπορεί να κριθεί ατιμώρητη, εάν το ποσό που οφείλεται εξοφληθεί μέχρι την   εκδίκαση της υπόθεσης σε οποιονδήποτε βαθμό.»

Ήδη το ΙΚΑ έχει εκδώσει την υπ’ αρ 9/2013 Εγκύκλιο του στην οποία αναφέρεται όχι μόνο στην αυτόφωρη διαδικασία αλλά και στις διατάξεις του  άρθρου 25 του Ν. 4075/2012 περί καθορισμού των προσώπων που διώκονται ως αυτουργοί του αδικήματος της εισφοροδιαφυγής για οφειλές νομικών προσώπων στα οποία ασκούν τη διοίκηση ή διαχείριση. Παρατίθεται κατωτέρω το κείμενο της εγκυκλίου άνευ των συνημμένων του (για το πλήρες κείμενο της εγκυκλίου βλ. www.ika.gr – ανακοινώσεις)

Μαρούσα Πρωτοπαπαδάκη. Δικηγόρος