Στην υπόθεση επί της οποίας εξεδόθη η με αρ. 738/2020 απόφαση της ΔΕΔ Θεσσαλονίκης είχε πραγματοποιηθεί μεταφορά χρηματικού ποσού συμψηφιστικά από συγκεκριμένο λογαριασμό με συνδικαιούχους τις θυγατέρες της προσφεύγουσας σε τραπεζικό λογαριασμό της προσφεύγουσας στην ίδια τράπεζα. Η ελεγκτική αρχή έκρινε ότι η προαναφερόμενη μεταφορά συνιστούσε άτυπη δωρεά χρημάτων και προσδιόρισε τη φορολογητέα αξία των παροχών με επιμερισμό της αξίας του εν λόγω χρηματικού ποσού στο πλήθος των συνδικαιούχων του τροφοδότη λογαριασμού, για το λόγο δε αυτό επέβαλε φόρο άτυπης δωρεάς επί του ποσού που κατατέθηκαν στο λογαριασμό της μητέρας. Με την απόφαση της, που εκδόθηκε επί της ασκηθείσας ενδικοφανούς προσφυγής ,  ωστόσο η ΔΕΔ Θεσσαλονίκης έκρινε διαφορετικά  και συγκεκριμένα έκρινε ότι δεν εχώρησε άτυπη δωρεά χρημάτων καθώς η ελεγκτική αρχή, που φέρει το βάρος της απόδειξης, δεν απέδειξε ότι η μεταφορά του εν λόγω χρηματικού ποσού έγινε από χαριστική αιτία αλλά στηρίχθηκε για τον καταλογισμό του ένδικου φόρου στη στιγμιαία και βραχυχρόνια επαύξηση της περιουσίας της προσφεύγουσας . Περαιτέρω κρίθηκε ότι δεν  συνέτρεχε «αληθής» περίπτωση απόκτησης περιουσιακών στοιχείων καθώς ,όπως αποδείχθηκε ,από την προσφεύγουσα η μεταφορά του εν λόγω χρηματικού ποσού έγινε για την εκπλήρωση οικογενειακών υποχρεώσεων.

 

Για να δείτε το σχετικό αρχείο πατήστε εδώ