Κάθε παροχή που καταβλήθηκε αχρεώστητα από το ΙΚΑ επιστρέφεται εντόκως. Αντίκειται στην αρχή της χρηστής διοίκησης η αναζήτηση περιοδικών ασφαλιστικών εισφορών μετά την πάροδο ευλόγου χρόνου από την είσπραξή τους, που δεν μπορεί να είναι μικρότερος της πενταετίας, εκτός αν κριθεί αιτιολογημένα ότι ο ασφαλισμένος τελούσε κατά την είσπραξή τους σε δόλο. Αν η αναζήτηση στρέφεται κατά προσώπου διαφορετικού από τον εισπράξαντα, ο δόλος πρέπει να συντρέχει και στο πρόσωπο αυτού. Ποια ενέργεια του ασφαλισμένου νοείται δόλια. Ο αποβιώσας σύζυγος της προσφεύγουσας ελάμβανε το κατώτατο όριο σύνταξης από το ΙΚΑ αν και ήταν συνταξιούχος και του ΤΕΒΕ, όμως δεν τον βαρύνει δόλος, ενώ η προσφεύγουσα αυτοβούλως γνωστοποίησε στο ΙΚΑ την ύπαρξη δύο συντάξεων. Η αναζήτηση των αχρεωστήτως καταβληθέντων για χρονικό διάστημα που υπερβαίνει την πενταετία αντίκειται στις αρχές της χρηστής διοίκησης, ενώ για το διάστημα των τελευταίων πέντε ετών δεν αποδεικνύεται ότι η επιστροφή του ενδίκου ποσού θα έχει απρόβλεπτες και δυσμενείς επιπτώσεις για τη διαβίωση της προσφεύγουσας. Περιστατικά που αποδεικνύουν τη μη ύπαρξη δόλου στο πρόσωπο της προσφεύγουσας. Μερικά δεκτή η προσφυγή.

 

Αριθμός απόφασης 4554/2014 ΓΑΚ 7837/2008

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ Μονομελές 17ο Τμήμα

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του στις 8 Οκτωβρίου 2013, με δικαστή τη Θεοδώρα Γκούφα Πρωτόδικη Δ.Δ. Γραμματέας η Παγώνα Χρηστούδη, δικαστική υπάλληλος

γ ι α να δικάσει την προσφυγή με χρονολογία κατάθεσης 28-2-2008

της ... , κατοίκου Αγίας Παρασκευής, οδός .. αρ.. , η οποία παραστάθηκε δια της πληρεξούσιας της δικηγόρου Αρετής Προκόπη, που διόρισε με την από 2-10-2013 εξουσιοδότηση

κ α τ ά του νπδδ με την επωνυμία «Ίδρυμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων- Ενιαίο Ταμείο Ασφάλισης Μισθωτών (ΙΚΑ-ΕΤΑΜ)», που εκπροσωπείται από το Διευθυντή του υποκαταστήματος ΙΚΑ-ΕΤΑΜ Αγίας Παρασκευής, ο οποίος δεν εμφανίστηκε στο ακροατήριο αλλά παραστάθηκε με δήλωση κατ` άρθρο 133 παρ. 2 εδ. β` ΚΔΔ του δικαστικού Αντιπροσώπου του ΝΣΚ, Πέτρου Τριανταφυλλίδη.

Αφού μελέτησε τη δικογραφία

Σκέφθηκε κατά το νόμο

1. Επειδή, με την κρινόμενη προσφυγή, για την άσκηση της οποίας καταβλήθηκε το νόμιμο παράβολο (βλ. τα σειράς Α 2803263, 3126755, 1145099 και 2728890 ειδικά έντυπα παραβόλου) η προσφεύγουσα ζητεί, παραδεκτώς, να ακυρωθεί η 799/3-10-2007 απόφαση της Διευθύντριας της Τοπικής Διοικητικής Επιτροπής του Υποκαταστήματος ΙΚΑ Αγίας Παρασκευής, με την οποία απορρίφθηκε η 6745/17-4-2007 ένστασή της κατά της 6/23-1-2007 αποφάσεως της Διευθύντριας του ίδιου Υποκαταστήματος. Με την τελευταία αυτή απόφαση καταλογίσθηκε σε βάρος της προσφεύγουσας, το συνολικό ποσό των 22.376,21 ευρώ, που εισέπραξε αχρεωστήτως, κατά το χρονικό διάστημα από 1/1/1997 μέχρι 31/3/2006, ο, ήδη αποβιώσας στις 8-3-2006, σύζυγός της, συμπεριλαμβανομένου και του ποσού των τόκων 5% (κεφάλαιο 17.901,33 ευρώ + τόκοι 4.474,8 ευρώ), με παρακράτηση του 1/4 της μηνιαίας σύνταξής της.

2. Επειδή, στην παρ. 14 του άρθρου 29 του Α Ν. [1846/1951, όπως αυτή προστέθηκε με την παρ. 3 του άρθρου 5 του ν. 825/1978 (Α` 189) και αντικαταστάθηκε τελικά με την παρ. 3 του άρθρου 29 του ν. 1902/1990 (Α` 138)], ορίζεται ότι: «α. Τα κατώτατα όρια συντάξεων ορίζονται στα ποσά, όπως αυτά έχουν διαμορφωθεί στις 30.9.90 κατά κατηγορία δικαιούχων. Εφεξής τα κατώτατα αυτά όρια αναπροσαρμόζονται σύμφωνα με την παρ. 9 αυτού του άρθρου με το ίδιο ποσοστό και από την ίδια ημερομηνία, β. Τα κατά το προηγούμενο εδάφιο κατώτατα ποσά συντάξεων, υπό τις προϋποθέσεις των διατάξεων της παρ. 3 του παρόντος άρθρου, προσαυξάνονται με τα επιδόματα για τη σύζυγο και για κάθε παιδί... γ. ... δ. Δεν δικαιούνται τα κατά την παρούσα παράγραφο κατώτατα όρια συντάξεων οι συνταξιούχοι ή βοηθηματούχοι τύπου συντάξεως, οι οποίοι λαμβάνουν και άλλη σύνταξη από το Δημόσιο ή ν.π.δ.δ., το ΙΚΑ ή άλλο φορέα κύριας ασφάλισης, εκτός αν το άθροισμα των συντάξεων αυτών υπολείπεται του κατώτατου ορίου σύνταξης, πλήρους ή μειωμένου, το οποίο θα εδικαιούτο ο συνταξιούχος από το ΙΚΑ, προσαυξημένου κατά 25%, οπότε καταβάλλεται από αυτό η διαφορά ... ε......" Εξάλλου, το άρθρο 28 παρ. 1 και 6 του Α.Ν. 1846/1951 [όπως οι παράγραφοι αυτοί ίσχυαν κατά τον κρίσιμο εν προκειμένω χρόνο, ήτοι μετά την αντικατάστασή τους με το άρθρο 27 παρ. 1 και 6 του ν. 1902/1990 (Α` 138)] ορίζεται ότι: «1 .α) Ο ασφαλισμένος στο Ιδρυμα δικαιούται σύνταξη λόγω γήρατος, εάν κατά την υποβολή της αιτήσεως έχει συμπληρώσει το 65ό έτος της ηλικίας του ή η ασφαλισμένη το 60ό και πραγματοποίησε τέσσερις χιλιάδες πενήντα (4.050) τουλάχιστον ημέρες εργασίας. Το ως άνω όριο ημερών εργασίας αυξάνεται προοδευτικά σε τέσσερις χιλιάδες πεντακόσιες (4.500) ημέρες εργασίας, με την προσθήκη στις τέσσερις χιλιάδες πενήντα (4.050) ανά εκατόν πενήντα (150) ημερών κατά μέσο όρο για καθένα επόμενο ημερολογιακό έτος, αρχής γενομένης από της 1ης Ιανουαρίου 1992 ..... 6. Σε περίπτωση θανάτου συνταξιούχου λόγω γήρατος ή αναπηρίας οποιοσδήποτε βαθμίδας, ή επιδοματούχου λόγω αναπροσαρμογής ή ασφαλισμένου που έχει πραγματοποιήσει τουλάχιστον χίλιες πεντακόσιες (1.500) ημέρες εργασίας, από τις οποίες τριακόσιες (300) τουλάχιστον κατά τα πέντε (5) έτη που προηγούνται άμεσα του έτους που επήλθε ο θάνατος, ή ασφαλισμένου που έχει πραγματοποιήσει τον απαιτούμενο κατά περίπτωση από την παράγραφο 4 εδάφιο α` αριθμό ημερών εργασίας, έχουν δικαίωμα για σύνταξη κατά τα επόμενα εδάφια: α) Η χήρα ή ο χήρος, του οποίου η συντήρηση εβάρυνε κυρίως τη θανούσα και εφ` όσον είναι ανάπηρος κατά την έννοια της παραγράφου 5 εδάφιο β` του παρόντος».

3. Επειδή, περαιτέρω, στο άρθρ. 40 παρ. 4 εδ. α` του ιδίου ως άνω Α.Ν. 1846/1951 (Α` 179) ορίζεται ότι "πάσα παροχή εις χρήμα αχρεωστήτως καταβληθείσα υπό του ΙΚΑ ως και η αξία των εις είδος τοιούτων ... επιστρέφονται εντόκως προς 5%, αναζητούνται δε κατά τας διατάξεις περί αναγκαστικής εισπράξεως των καθυστερουμένων εισφορών του Ιδρύματος".

4. Επειδή, σύμφωνα με τη διάταξη της παρ. 4 του άρθρου 40 του α.ν. 1846/1951 (Α` 179), κάθε παροχή που καταβλήθηκε αχρεωστήτως από το ΙΚΑ επιστρέφεται σ’ αυτό εντόκως. Εξάλλου, αντίκειται στην αρχή της χρηστής διοικήσεως - γενική αρχή που ισχύει στο δίκαιο της κοινωνικής ασφαλίσεως και συμπορεύεται με τη διάταξη αυτή - η αναζήτηση από τον ασφαλιστικό οργανισμό περιοδικών ασφαλιστικών παροχών μετά την πάροδο εύλογου χρόνου από την είσπραξή τους, ο οποίος κρίνεται εκάστοτε αναλόγως των συνθηκών της συγκεκριμένης περίπτωσης και πάντως, ελλείψει αντίθετης ρητής διάταξης, δεν μπορεί να είναι μικρότερος των πέντε ετών (πρβλ. ΣτΕ 2586/2007), αν οι παροχές αυτές έχουν μεν καταβληθεί αχρεωστήτως από τον ασφαλιστικό οργανισμό, ο ασφαλισμένος, όμως, τις έχει εισπράξει καλοπίστως. Η αναζήτηση των παροχών αυτών επιτρέπεται μόνο εφόσον κριθεί ότι αυτός που έχει εισπράξει τα αναζητούμενα ποσά τελούσε κατά την είσπραξή τους σε δόλο έναντι του οργανισμού, η κρίση δε για τη συνδρομή του δόλου πρέπει να αιτιολογείται ειδικώς (Σ.τ.Ε. 814/2012, 1619/2006 επταμ.,1601, 1835/2007, 154/2008, 2291/2009, 2070/2010). Αντίθετα, κατά την έννοια της αυτής διατάξεως, επιβάλλεται η αναζήτηση από το ΙΚΑ των ποσών αυτών αν το διάστημα που μεσολάβησε μεταξύ της εισπράξεως και της αναζητήσεως είναι μικρό, εκτός αν αυτός που έχει εισπράξει, παρανόμως, πλην καλοπίστως, τις χρηματικές ασφαλιστικές παροχές, έχει επικαλεσθεί και αποδείξει ότι η επιστροφή τους στο Ι.Κ.Α. θα επιφέρει σε βάρος του απρόβλεπτες και δυσμενείς για τη διαβίωσή του συνέπειες (Σ.τ.Ε. 6/2011,2911/2007, 525/2006, 987/1993). Ο δόλος, που αποτελεί τη νομική βάση της αναζήτησης και που πρέπει να βεβαιώνεται με πλήρως αιτιολογημένη κρίση, πρέπει να συντρέχει στο πρόσωπο του εισπράξαντος, από τον οποίο αναζητείται κατ` αρχήν η αχρεωστήτως καταβληθείσα παροχή. Εάν, όμως, η αναζήτηση στρέφεται κατά τρίτου προσώπου διαφορετικού από τον εισπράξαντα, ο δόλος πρέπει να συντρέχει και στο πρόσωπο αυτού και, ειδικότερα, πρέπει να αποδεικνύεται ότι αυτός γνώριζε, επεδίωκε και συμμετείχε στην παράνομη είσπραξη της παροχής (ΔΕφΘεσ. 900/2004 ΕΔΚΑ 2005, 700). Εξάλλου, δόλια ενέργεια νοείται και η εκ μέρους του ασφαλισμένου αποσιώπηση ουσιώδους πραγματικού γεγονότος, που θεμελιώνει την διακοπή της περαιτέρω καταβολής των χορηγούμενων παροχών (βλ Σ.τ.Ε. 2070/2010,1835/2007, 1427/1979, ΔΕφΑ 1275/2009).

5. Επειδή, στην προκείμενη περίπτωση, από τα στοιχεία του φακέλου προκύπτουν τα εξής: Με την υπ’ αριθμ 8286/22-3-1983 απόφαση του Περιφερειακού Υποκαταστήματος ΙΚΑ Συντάξεων Αθηνών χορηγήθηκε στο σύζυγο της προσφεύγουσας , .......... , σύνταξη γήρατος, με βάση το τεκμαρτό ημερομίσθιο της 6ης ασφαλιστικής κλάσης, από 10-1-1983. Ο ανωτέρω ασφαλισμένος απεβίωσε στις 8-3-2006. Με την 6992/30-3-2006 αίτησή της η προσφεύγουσα, χήρα του ανωτέρω ασφαλισμένου, ζήτησε να της χορηγηθεί σύνταξη λόγω θανάτου του συζύγου της από το ΙΚΑ- ΕΤΑΜ, δηλώνοντας ταυτόχρονα ότι έχει υποβάλει αίτηση για χορήγηση σύνταξης λόγω θανάτου και στο ΤΕΒΕ αφού ο σύζυγός της λάμβανε σύνταξη από τον φορέα αυτό από 1-2-1983. Με την 14474/29-5-2006 απόφαση του Διευθυντή ΙΚΑ Συντάξεων Αθηνών χορηγήθηκε στην προσφεύγουσα από 1-4-2006 πλήρη σύνταξη γήρατος, το ύψος της οποίας υπολογίστηκε με βάση τα ημερομίσθια της 6ης ασφαλιστικής κλάσης, στο πλήρες κατώτατο όριο των 400,82 ευρώ. Ακολούθως, ο ίδιος ως άνω Διευθυντής, αφού έλαβε υπόψη ότι ο σύζυγος της προσφεύγουσας ασφαλιζόταν στο ΤΕΒΕ από τον Φεβρουάριο του έτους 1983 παράλληλα με την ασφάλισή του στο ΙΚΑ και συνέχισε να ασφαλίζεται για όλο το χρονικό διάστημα της συνταξιοδότησής του από το ΙΚΑ, με την 18173/6-7-2006 απόφασή του, αναθεώρησε την 14474/29-5-2006 προγενέστερη απόφασή του, ως προς το καταβαλλόμενο ποσό σύνταξης της προσφεύγουσας και όρισε αυτό στο ποσό των οργανικών διατάξεων. Στη συνέχεια, με την 6/23-1-2007 απόφαση της Διευθύντριας του Υποκαταστήματος ΙΚΑ Αγίας Παρασκευής καταλογίσθηκε σε βάρος της προσφεύγουσας, το συνολικό ποσό των 22.376,21 ευρώ, που εισέπραξε αχρεωστήτως, κατά το χρονικό διάστημα από 1/1/1997 μέχρι 31/3/2006, ο, αποβιώσας σύζυγός της, συμπεριλαμβανομένου και του ποσού των τόκων 5% (κεφάλαιο 17.901,33 ευρώ + τόκοι 4.474,8 ευρώ), με παρακράτηση του 1/4 της μηνιαίας σύνταξής της. Κατά της αποφάσεως της Διευθύντριας του Υποκαταστήματος ΙΚΑ Αγίας Παρασκευής η προσφεύγουσα άσκησε την 6745/16- 3-2007 αίτηση θεραπείας (ένσταση) ενώπιον της Τοπικής Διοικητικής Επιτροπής του ίδιου Υποκαταστήματος Ι.Κ.Α., ισχυριζόμενη ότι ο σύζυγός της κατά την υποβολή της από 10-1-1983 αίτησής του στο ΙΚΑ για χορήγηση σύνταξη γήρατος δεν ενέπιπτε στις διατάξεις περί διπλοσυνταξιούχων αφού η απόφαση του ΤΕΒΕ με την οποία του χορηγήθηκε σύνταξη γήρατος εκδόθηκε στις 16-4-1983, για το λόγο δε αυτό απάντησε αρνητικά στην σχετική με αριθμό 5 ερώτηση του εντύπου. Περαιτέρω, η προσφεύγουσα προέβαλε ότι η παράλειψη του συζύγου της να δηλώσει τη μεταγενέστερη λήψη σύνταξης από το ΤΕΒΕ, δεν οφείλεται σε δόλο αλλά σε άγνοια αφού, ενόψει και του ότι δεν είχε τελειώσει ούτε το δημοτικό σχολείο, δεν μπορούσε να γνωρίζει ότι ελάμβανε από το διάδικο Ιδρυμα ποσό σύνταξης μεγαλύτερο από αυτό που δικαιούται. Επίσης, η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε, ότι η σημείωση που υπάρχει στο απόκομμα - ειδοποιητήριο της μηνιαίας σύνταξης του ΙΚΑ, με την οποία καλείται ο συνταξιούχος να ενημερώσει το Ίδρυμα για κάθε μεταβολή στην προσωπική του κατάσταση είναι αόριστη και ήταν δυνατό να αξιολογηθεί σωστά από έναν άνθρωπο που δεν είχε ούτε τις στοιχειώδης γραμματικές γνώσεις. Τέλος, με την ένστασή της η προσφεύγουσα προέβαλε ότι η ίδια ήταν καλόπιστη αφού δεν απέκρυψε τη συνταξιοδότηση του συζύγου της από ΤΕΒΕ, όπως αποδεικνύεται από την 6292/30-3-2006 αίτησή της. Η ΤΔΕ με την υπ αριθ 799/3-10-2007 απόφασή της (προσβαλλόμενη) απέρριψε την ένσταση της ασφαλισμένης, με την αιτιολογία ότι αφού ο αποβιώσας σύζυγος παρέλειψε να δηλώσει τη λήψη σύνταξης από το ΤΕΒΕ, τα ποσά που εισέπραξε πρέπει να αναζητηθούν και να επιστραφούν.

6. Επειδή, ήδη, με την κρινόμενη προσφυγή και το νομοτύπως κατατεθέν υπόμνημα, η προσφεύγουσα αμφισβητεί τη νομιμότητα της προσβαλλόμενης πράξης και ζητεί την ακύρωσή της, ισχυριζόμενη όσα και με την ένστασή της, καθώς και ότι η αναζήτηση του εν λόγω ποσού, ενόψει και της ηλικίας της (85 ετών, γεννηθείσα το έτος 1929) θα έχει απρόβλεπτες οικονομικές συνέπειες και θα θέσει σε κίνδυνο τα μέσα βιοπορισμού της αφού οι μηνιαίες της απολαβές δεν ξεπερνούν τα 626,53 ευρώ (κύρια σύνταξη ΙΚΑ ποσού 197,61 ευρώ, επικουρική ποσού 116,92 ευρώ και σύνταξη ΤΕΒΕ 213 ευρώ). Προς απόδειξη του ισχυρισμού της, προσάγει και επικαλείται, ενιαίο εκκαθαριστικό σημείωμα οικονομικού έτος 2013, από το οποίο προκύπτει ότι το εισόδημά της από συντάξεις ανέρχεται στο ποσό των 19.570,29 ευρώ. Εξάλλου, το διάδικο Ίδρυμα με την από 26-9- 2013 έκθεση απόψεών του ισχυρίζεται ότι ορθά με την προσβαλλόμενη απόφαση απορρίφθηκε η ένσταση της προσφεύγουσας αφού στο τρίμηνο ενημερωτικό σημείωμα που ελάμβανε ο αποβιώσας σύζυγός της ρητά αναγράφεται η υποχρέωσή του προς ενημέρωση της υπηρεσίας για οποιαδήποτε μεταβολή επιφέρει μείωση ή διακοπή της σύνταξής του.

7. Επειδή, με τα δεδομένα αυτά και ενόψει των διατάξεων που προεκτέθηκαν, όπως αυτές ερμηνεύτηκαν σε προηγούμενη σκέψη, λαμβάνοντας υπόψη ότι 1) ο αποβιώσας σύζυγος της προσφεύγουσας, λάμβανε από τις 10-1-1983 το κατώτατο όριο σύνταξης από το καθού Ίδρυμα και παραλλήλως την 1-2-1982 έλαβε σύνταξη γήρατος από το ΤΕΒΕ και ότι το άθροισμα των δύο αυτών συντάξεων υπερβαίνει τον περιορισμό της παρ. 14 περ.δ του άρθρου 29 του αν 1846/1951, όπως ισχύει τελικώς μετά την αντικατάστασή του με την παρ. 3 του άρθρου 29 του ν. 1902/90, 2) ότι η γενική υπόμνηση που αναφέρεται στο τρίμηνο ενημερωτικό σημείωμα της υπηρεσίας για τους λόγους διακοπής της σύνταξης, δεν μπορεί να οδηγήσει, μόνη αυτή, στο συμπέρασμα ότι ο ως άνω ασφαλισμένος τελούσε σε κακοπιστία και δολίως ελάμβανε παραλλήλως με τη σύνταξη του ΤΕΒΕ την ανωτέρω σύνταξη του ΙΚΑ, 3) ότι από κανένα στοιχείο της δικογραφίας δεν προκύπτει ότι το διάδικο ΙΚΑ ζήτησε από τον αποβιώσαντα ασφαλισμένο να δηλώσει, σε οποιοδήποτε χρονικό σημείο μετά τη συνταξιοδότησή του από το ΤΕΒΕ, αν λαμβάνει άλλη σύνταξη και, συνεπώς, αν αυτός κατέστη διπλοσυνταξιούχος κατά την έννοια του νόμου και 4) ότι κατά τα κοινώς γνωστά, ενόψει της πολυπλοκότητας και της εκτεταμένης περιπτωσιολογίας των διάσπαρτων διατάξεων της ασφαλιστικής νομοθεσίας καθίσταται δυσχερές, αν όχι αδύνατο σε πολλές περιπτώσεις, στον ασφαλισμένο να διακρίνει και να εντοπίσει από μόνος του το είδος και μέγεθος του ασφαλιστικού του δικαιώματος ή τις συνέπειες παράλειψης ενεργειών του, στις οποίες πιθανόν δεν γνώριζε ότι θα έπρεπε να είχε προβεί (ΣτΕ 154/2008, ΔΕφΑ 2362/1995), το Δικαστήριο κρίνει ότι στο πρόσωπο του αποβιώσαντος συζύγου της προσφεύγουσας, κατά το επϊδικο χρονικό διάστημα (1-1-1997 μέχρι 31-3-2006), δεν συνέτρεχε το στοιχείο του δόλου, η συνδρομή του οποίου αποτελεί, σε κάθε περίπτωση, νόμιμη βάση αναζήτησης, σύμφωνα με όσα έγιναν ερμηνευτικώς δεκτά ανωτέρω ως αχρεωστήτως καταβληθεισών περιοδικών χρηματικών παροχών. Ενόψει αυτών, λαμβάνοντας υπόψη και ότι η προσφεύγουσα αυτοβούλως γνωστοποίησε στο διάδικο Ιδρυμα την ύπαρξη δύο συντάξεων (με την από την 6292/30-3-2006 αίτησής της, ενώ από κανένα στοιχείο της δικογραφίας δεν προκύπτει ότι έχει προβεί σε άλλη δόλια ενέργεια κατά του ΙΚΑ, το Δικαστήριο κρίνει ότι η αναζήτηση από την προσφεύγουσα για πρώτη φορά κατά το έτος 2007, με την 6/23- 1-2007 απόφαση της Διευθύντριας του υποκαταστήματος ΙΚΑ Αγίας Παρασκευής, των συντάξεων που έλαβε αχρεωστήτως, πλην καλοπίστως, ο σύζυγός της κατά το χρονικό διάστημα από 1.1.1997 έως 31.12.2001, δηλαδή μετά την πάροδο από την είσπραξή τους χρονικού διαστήματος, που κρίνεται ικανό, εφόσον υπερβαίνει την πενταετία, αντίκειται στις αρχές της εύρυθμης και χρηστής Διοίκησης. Περαιτέρω, όσον αφορά τις συντάξεις που εισπράχθηκαν κατά το χρονικό διάστημα από 1.1.2002 έως 31.3.2006, δηλαδή σε χρονικό διάστημα που δεν αφίσταται πολύ από το χρόνο αναζήτησής τους, ενόψει του ότι όπως προκύπτει από το προσκομιζόμενο εκκαθαριστικό σημείωμα η προσφεύγουσα έχει μέσο μηνιαίο εισόδημα 1.630 ευρώ και δεν προσκομίζει συγκεκριμένα στοιχεία από τα οποία να αποδεικνύεται πως η επιστροφή του ένδικου ποσού θα έχει απρόβλεπτες και δυσμενείς για την διαβίωσή της συνέπειες, το Δικαστήριο κρίνει ότι νομίμως διατάχθηκε η εν λόγω επιστροφή, με παρακράτηση μάλιστα του 1/4 της καταβαλλόμενης από το ΙΚΑ-ΕΤΑΜ μηνιαίας σύνταξής της, το οποίο εξάλλου, ενόψει του περιορισμένου ποσού τη σύνταξης αυτής, δεν είναι ικανό να επηρεάσει σημαντικά τη διαβίωση της προσφεύγουσας. Επομένως, η Τοπική Διοικητική Επιτροπή, κατά το μέρος που με την προσβαλλόμενη απόφασή της κρίθηκε νόμιμος ο καταλογισμός, με την 6/23-1-2007 απόφαση της Διευθύντριας του υποκαταστήματος ΙΚΑ Αγίας Παρασκευής, σε βάρος της προσφεύγουσας επιπλέον συντάξεων που έλαβε ο αποβιώσας σύζυγός της, κατά την χρονική περίοδο από 1.1.1997 έως 31.12.2001, εσφαλμένα ερμήνευσε το νόμο και εκτίμησε τα κρίσιμα πραγματικά περιστατικά, για το λόγο δε αυτόν η προσβαλλόμενη απόφασή της πρέπει να τροποποιηθεί, κατά το βάσιμο σχετικό λόγο της κρινόμενης προσφυγής.

8. Επειδή, κατ` ακολουθία η προσφυγή πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή και να ακυρωθεί η προσβαλλόμενη απόφαση της ΤΔΕ κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό. Περαιτέρω, πρέπει να επιστραφεί στην προσφεύγουσα μέρος του καταβληθέντος παραβόλου ύφους 15 ευρώ (άρθρο 277 παρ. 9 του Κ.Διοικ.Δικ.) και να συμψηφιστούν τα δικαστικά έξοδα μεταξύ των διαδίκων κατ` άρθρο 275 παρ. 1 του ίδιου Κώδικα.

ΔΙΑ ΤΑΥΤA

Δέχεται εν μέρει την προσφυγή.

Ακυρώνει την 799/3-10-2007 απόφαση της Τοπικής Διοικητικής Επιτροπής του Περιφερειακού Υποκαταστήματος ΙΚΑ Αγίας Παρασκευής, κατά το μέρος της που με αυτή κρίθηκε νόμιμος ο καταλογισμός, με την 6/23-1-2007 απόφαση της Διευθύντριας του υποκαταστήματος ΙΚΑ Αγίας Παρασκευής, σε βάρος της προσφεύγουσας επιπλέον συντάξεων που έλαβε ο αποβιώσας σύζυγός της, κατά την χρονική περίοδο από 1.1.1997 έως 31.12.2001,

Διατάζει την επιστροφή στην προσφεύγουσα μέρους του καταβληθέντος παραβόλου ύψους δέκα πέντε (15) ευρώ.

Συμψηφίζει τα δικαστικά έξοδα μεταξύ των διαδίκων.

Η απόφαση δημοσιεύτηκε σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του Δικαστηρίου 31/3/2014.

Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ                              Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

 ΘΕΟΔΩΡΑ ΓΚΟΥΦΑ              ΠΑΓΩΝΑ ΧΡΗΣΤΟΥΔΗ

(Α΄ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ)

 

****ΠΡΟΣΟΧΗ - ΔΕΙΤΕ ΝΕΩΤΕΡΗ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ -ΑΛΛΑΓΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ ΑΡ 103 ΤΟΥ Ν.4387/12.5.2016